Sunday, July 11, 2010

အိမ္အျပန္လမ္းေဝး ....


အိမ္အျပန္လမ္းေဝး ....

ခလုတ္ထိမွ အမိအဘတဆုိတဲ့ ဆုိရုိးစကား
ကၽြန္ေတာ့္လုိလူအတြက္ ထားခဲ့တာလား
ေလာကမာယာေတာထဲ ပညာရွာရင္း
အႆျပာပါ စုေဆာင္းလုိတဲ့ကၽြန္ေတာ္
ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚကုိယ္ရပ္ ကုိယ့္ဒူးကုိယ္ခၽြန္ခ်င္ခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္
အိမ္ကုိေက်ာခုိင္းခဲ့တာ ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီေလ ...။

အဲ့ဒီ့အိမ္ကေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အနႏ ၱေမတၱာေက်းဇူးရွင္ မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔
ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမ ေသြးရင္းသားရင္းမ်ား က်န္ေနခဲ့တယ္။

အဲ့ဒီ့အိမ္ကေလးဟာ ေႏြးေထြးမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့အိမ္ ...
မိဘရင္ခြင္ၾကားမွာ ႀကီးျပင္းလာရင္းခုိလႈံခဲ့ရတဲ့အိမ္ ...
ပူေလာင္ျခင္းေတြ ကင္းမဲ့ေနတဲ့အိမ္ ...
ဆိတ္ၿငိမ္မႈေတြနဲ႔ ေအးခ်မ္းေနတဲ့ အိမ္ ...
မိဘအရိပ္ရိွရာအုိေအစစ္ေလးတစ္ခု ...

ေလာကမာယာထဲက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အၿမဲတမ္းဆီးႀကဳိလင့္ေနတဲ့အိမ္ ...
မာယာေတာကအျပန္လမ္းကုိေစာင့္ႀကဳိရင္း ေမွ်ာ္ေနမယ့္အိမ္ ...
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဆုိရင္ အၿမဲတမ္းတံခါးဖြင့္ထားတဲ့အိမ္ ...

ေလာကမွာ ေနာက္ထပ္ရွာမေတြ႔ႏုိင္ေတာ့တဲ့အိမ္ေလး ...
အဲဒီ့အိမ္ေလးဆီကုိ
ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ျပန္ရမွာပါလိမ့္လုိ႔
ေတြးရင္း ေတြးရင္းနဲ႔ ....
မုိးလင္းခဲ့တဲ့ ရက္ေပါင္းေတြလည္း မနဲေတာ့ဘူး ...။


စံလင္းထြန္း

လာလည္သူအေပါင္း မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ...။ ဟုိတေလာက က်န္းမာေရးမေကာင္းတာရယ္၊ ဘဝအဆင္မေျပမႈတခ်ဳိ႕ေတြေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြမ်ားေနခ်ိန္မွာ အင္တာနက္မသုံးျဖစ္ဘဲ ဘေလာ့ဂ္ကုိ အသာေလးပစ္ထားခဲ့ပါတယ္။ အဲသည့္အခ်ိန္အတြင္း စာေတြကဗ်ာေတြ မေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြမ်ားၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ စိတ္သစ္၊ လူသစ္၊ အားအင္သစ္ေတြ ျပန္လည္ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ေရးထားျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ အရင္လုိ ခံစားမႈေတြ နက္ရႈိင္းမႈမရိွေတာ့သလုိ ကဗ်ာလက္ရည္လည္းက်သြားပါတယ္။ စာေလးေတြ၊ ကဗ်ာေလးေတြကုိလည္း အဆင္ေျပသလုိ လာတင္သြားပါမယ္။ ေလာေလာဆယ္ႏွလုံးသားက အရင္လုိ ခံစားမႈအၾကမ္းႀကီးေတြ၊ အလန္းႀကီးေတြ ေရးႏုိင္ဖုိ႔အင္အားသိပ္မရိွေတာ့သလုိ ခံႏုိင္ရည္လည္း နဲေနပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းအားယူၿပီး အမ်ားအက်ဳိးရိွေစဖုိ႔ ပုိစ့္ေကာင္းေလးေတြေရးတင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားပါဦးမယ္။ အဲသည့္အထဲမွာ အၾကမ္းေလးေတြလည္း ရံဖန္ရံခါပါမယ္။ အလန္းေလးေတြလည္း ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစထည့္ေရးမယ္။ လတ္တေလာျဖစ္ပ်က္ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ဘဝအစိတ္အပုိင္းေတြကုိလည္း အမွတ္တရအျဖစ္ေရးခ်င္ေရးမယ္။ ခံစားမႈအလုိက္ ေရးခ်င္တာဆုိေတာ့ ရင္ဖြင့္ဒုိင္ယာရီဘေလာ့ဂ္ေလးတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။ ေလာေလာဆယ္ကေတာ့ အလုပ္ထဲမွာ အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ေနထုိင္ရင္း ဘဝအတြက္လုံးပမ္းေနတုန္းပါပဲ။ အရင္ကေရးေဖာ္ေရးဖက္ေတြကုိလည္း သတိရေနပါတယ္။ စာဖတ္သူအေပါင္း စိတ္၏က်န္းမာျခင္းနဲ႔ ကုိယ္၏က်န္းမာျခင္းတုိ႔ျပည့္စုံႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

photo copy from google image.

5 comments:

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

စံလင္းေရ....အားသစ္အင္သစ္ေတြ ေမြးဖြားၿပီးမွ ေရးထားတဲ့ကဗ်ာေလးကုိ လာဖတ္တယ္။ အတူတူပါပဲ အစ္မတုိ႕ေတြလည္း အဲဒီအုိေအစစ္ေလးကုိ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ၿပန္ႏုိင္ပ့ါမလဲလုိ႕ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႕ပဲ ဘ၀ေတြထဲမွာ ၀ဲလည္ေနတုန္းပါပဲ။ ဒီလိုပဲ အားတင္းရင္းဆက္ေလွ်ာက္ေနၾကရတုန္းပါပဲ....

ဒါနဲ႕က်န္းမာေရးကို လုံး၀ေကာင္းသြားသည္အထိ ဂရုစိုက္လုိက္ပါဦး။ က်န္းမာသြားတဲ့အခါက်ရင္ ဘေလာ့က ဘယ္အခ်ိန္ေရးေရးရတာပဲ....

အစစအဆင္ေၿပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ခင္မင္စြာၿဖင့္
မအင္ၾကင္း

ကိုေဇာ္ said...

က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါဗ်ာ။
က်န္းမာမွ လုပ္ခ်င္တာေတြ ၊ လုပ္လိုတာေတြ လုပ္ႏိုင္မွာေပါ႔။

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

Unknown said...

ျပန္ျခင္ေပမယ့္ ျပန္ခြင့္မရွိေသးတဲ့အိမ္...
အတူတူ ျပန္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကရေအာင္ ညီေလး..

ဇြန္မ said...

အကိုစံလင္းထြန္း ျပန္ေနေကာင္းၿပီဆိုေတာ့ ကဗ်ာ ေဆာင္းပါးေကာင္းေလးေတြ ဆက္ဖတ္လို႔ရၿပီေပါ့ေနာ္၊ ေဆးပန္းခ်ီကားေလးနဲ႔ ေဆာင္းပါးေလးက လိုက္ဖက္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ က်န္းမာပါေစ။

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

က်န္းမာေရးေတာ႔ အထူးဂရုစိုက္ ကိုစံလင္းထြန္းေရ...
တနယ္တေက်းမွာ မိေဝး..ဖေဝးနဲ႕ ၿပဳစုမယ္႔သူရွိတာမဟုတ္ဘူး...