Sunday, December 27, 2009

အိမ္မက္ကမ္း



လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚေနေသာ စည္းခ်က္မွန္ ရစ္သံခတ္သံမ်ားကုိ လူတုိ႔သိႏုိင္ၾကမည္လား..။ သိပ္မဆန္းၾကယ္တဲ့ လူ႔သဘာဝအျဖစ္အပ်က္ေတြအၾကား လူေတြထဲက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္ လူေတြသိလည္းမသိပါ။ စိတ္လည္း မဝင္စားႏုိင္အား။ ကုိယ့္အရႈပ္ကုိ ကုိယ္ျပန္ေျဖေနၾကတဲ့ လူေတြရဲ႕ေလာကမွာ သူတစ္ပါးအရႈပ္ထုပ္ကုိ စိတ္ဝင္စားဖုိ႔ဆုိတာ ခက္ခဲတဲ့ပုဒ္စာတစ္လုိျဖစ္ေနေလရဲ႕။

ထုိထုိေသာ ...လူ႔ေလာက အရႈပ္အေထြးဇာတ္ခုံၾကားထဲတြင္ ဘာမွမဟုတ္၊ ဘာမွမထူးျခားတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ အႏုပညာဆုိတဲ့ မုိးေကာင္းကင္ႀကီးထဲမွာ စံမတင္ခ်င္ေနပါေစ..လင္းလက္တဲ့အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ထြန္းလင္းေပးႏုိင္မယ့္ ၾကယ္ေလးတစ္ပြင့္ပဲ ျဖစ္ပါရေစလုိ႔.ဘုရားသခင္ထံ အႀကိမ္ႀကိမ္ဆုေတာင္းေနတယ္...။ သူ႔ဆုေတာင္းေတြ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပည့္ဝ အထေျမာက္ေအာင္ျမင္လာမယ္လုိ႔လည္း ယုံၾကည္ေနခဲ့တယ္..။ ဆုေတာင္းထဲကအတုိင္း ျဖစ္လာမယ့္အခ်ိန္ကာလေတြကုိ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ရြက္လႊင့္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတယ္....။

ဒါေပမယ့္..လူငယ္ရဲ႕စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တိမ္တုိက္ေတြ တစ္စစီၿပိဳကြဲေလာက္ေအာင္ ကံၾကကမၼာၿဂဳိလ္ဆုိး အဖ်က္ပုိးမုန္တုိင္းနဲ႔ တဲ့တဲ့တုိးခဲ့တယ္။ တက္မပါတဲ့ ရြက္ေလွတစ္စီးဟာ ဦးတည္ရာမဲ့ရင္း ပင္လယ္ထဲမွာ ႏွစ္ကာလေတြရွည္ၾကာေအာင္ ေမ်ာခ်င္တုိင္းေမ်ာ လြင့္ခ်င္တုိင္းလြင့္သြားတယ္။

အဲဒီလုိ ေမ်ာလြင့္ေနရင္း အိမ္မက္ေတြ မက္ခဲ့တာ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာသြားတယ္။ (၁၀)ႏွစ္တာကာလအတြင္းက အိမ္မက္ေတြထဲမွာ မုိင္ေထာင္ခ်ီေနတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ပုိင္းတုိင္မေရာက္မွီအစပ္ၾကားက ဘဝနိဒါန္း ေရာင္စုံပန္းပင္ေတြကုိ တစ္ခုခ်င္းစီ အစပ်ဳိးေထာင္ခဲ့ရတယ္။ ဘဝေရာင္စုံပန္းေတြ ဖူးပြင့္လာဖုိ႔အတြက္ အခ်ိန္ဆုိတဲ့ ေျမၾသဇာေတြကုိ အသုံးခ်ၿပီး စုိက္ပ်ဳိးခဲ့တာ အခ်ိန္ေတြရင့္သန္ႀကီးထြားလာတာနဲ႔အမွ် ဘဝေရာင္စုံပန္းပင္ေလးေတြကလည္း တျဖည္းျဖည္းရွင္သန္ရင္း အရြယ္ေရာက္လာတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ပန္းပင္ေတြက ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္နဲ႔ သန္မာေနသေလာက္ တစ္ခ်ဳိ႕ပန္းပင္ေတြက်ေတာ့ ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းမႈ မရိွျပန္ဘူး။

အဲဒီအထဲမွာ ပညာေရးဆုိတဲ့ ပန္းပင္လည္းပါတယ္။ တုိးတက္ေရးလည္းပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ေရး၊ ႀကီးပြားေရးဆုိတဲ့ ပန္းပင္လည္းပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ေရးလည္းပါတယ္။ မိသားစုအေရးလည္းပါတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္တဲ့ ပန္းပင္ေတြလည္းပါတယ္။ ဝါသနာေတြလည္းပါတယ္။ ခံယူခ်က္ေတြလည္းပါတယ္။ စတဲ့စတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ဘက္ေပါင္းစုံေတြေပါ့။

အဲဒီ့ပန္းေတြကလည္း အားလုံးမွာ ညဳိးတဲ့ပန္းကညဳိးလုိ႔ လန္းတဲ့ပန္းကလန္းလုိ႔ေပါ့။ တစ္ခ်ဳိ႕ပန္းေတြၾကေတာ့ ေလာင္းရိပ္မိေနရွာလုိ႔ ပင္စည္ေတာင္ေျခာက္ကပ္ေနတယ္။ အဲဒီထဲမွာက ထူးထူးျခားျခားျဖစ္တည္ေနတဲ့ ပန္းပင္ေလးတစ္ပင္ရိွတယ္။ ဝါသနာပင္ အုပ္စုထဲက အႏုပညာဆုိတဲ့ အပင္တစ္ပင္ဟာ တျခား အပင္ေတြနဲ႔ မတူဘဲ အထက္မုိးေကာင္းကင္ႀကီးကုိ တစ္ေျဖာင့္တည္း ထုိးေထာင္တက္ေနတာ သူ႔ရဲ႕ႀကံ့ခုိင္မႈ၊ သန္မာမႈ၊ ဇြဲ၊ စိတ္ဓါတ္တုိ႔က အထင္းသားေပၚလြင္ေနေလရဲ႕။ ေလာကႀကီးက ေပးစြမ္းတဲ့ သဘာဝအရင္းအျမစ္ ဓါတ္ေပါင္းစုံကုိ အသင့္ခံယူေနမယ့္အေနအထားနဲ႔ ေနေရင္ျခည္အလင္းရိွရာကုိ အဆက္မျပတ္ ဦးလွည့္ေနတဲ့ ပန္းပင္ေလးဟာ တစ္ေန႔မွာ အဖူးအငုံဘဝကေန အစပ်ဳိး ပန္းေလးတစ္ပြင့္ ဖ်တ္ကနဲပြင့္လာတယ္။ ပန္းတစ္ပြင့္ အစပ်ဳိးထြက္ေပၚလာတာဟာ အႏုပညာဆုိတဲ့ ပန္းေပါင္းစုံေတြပြင့္ဖုိ႔အတြက္ ပထမဦးဆုံး နိဒါန္းပါ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူငယ္ဟာ ဆယ္စုႏွစ္ၾကာရွည္ေအာင္ အိမ္မက္ေတြထဲမွာ ေမ်ာလြင့္ေနရင္းက လန္႔ႏုိးသြားၿပီး သတိျပန္ဝင္လာတယ္။ အသိစိတ္ထဲမွာလည္း သူဘယ္ကုိေရာက္ေနတယ္ဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္။ ပါတ္ဝန္းက်င္ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူ႔လုိပဲ သူသူကုိယ္ကုိယ္ ပင္လယ္ထဲမွာ ရြက္လြင့္သြားလာေနၾကတဲ့ ေလွငယ္ေလးေတြကုိေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးတည္ခ်က္ခ်င္းေတြ မတူညီၾကဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာင္၊ တခ်ဳိ႕ကေျမာက္၊ အေရွ႕အေနာက္ေတာင္ေျမာက္စတဲ့ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာအသီးသီးမွာ ဦးတည္ခ်က္ေတြရိွေနတယ္ဆုိတာ သူသိတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဦးတည္ခ်က္မရိွဘဲ ခလယ္ေခါင္မွာတင္ ရပ္ေနၾကတယ္။

လူငယ္က သူဘယ္ကုိသြားရမယ္ဆုိတာ အလုိလုိသိသြားတယ္။ သိသိခ်င္းမွာပဲ သူလက္ရိွ္ေနတဲ့ အရပ္ကေန ရြက္ကုိ ဦးတည္ရာေျပာင္းလႊင့္လုိက္တယ္။ သူ႕ရင္ထဲမွာလည္း အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာလုိ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ ရုတ္တရက္ ဖြဲ႕ဆုိလုိက္ၿပီး ေရရြတ္ေနေသးတယ္။ ဟုိးအေဝးမွာေတာ့ မႈန္ပ်ပ်နဲ႔ ကမ္းတစ္ခုက လူငယ္ကုိ အသင့္ေစာင့္ႀကဳိေနသေယာင္...။


အိမ္မက္ကမ္း

ရုိးရုိးေလးနဲ႔ဆန္း
အမ်ဳိးမ်ဳိးလည္း ခနဲ႔စမ္း
အေကာင္းအဆုိးေရာျပြမ္း
မုန္းတုိင္းထန္ထန္ လႈိင္းေလမာန္ပါ
အိမ္မက္ဆန္ဆန္ ကုသုိလ္ကံရယ္
သိပ္မဆန္းၾကယ္ဘူး ေလာကဓံေရ...
ကမာၻေက်ာ္ေျခလွမ္းေတြနဲ႔
အဲ့ဒီ ကမ္းေျခကုိ...
ငါ...အေရာက္လွမ္းလာေနၿပီ ...။
စိတ္မွန္းေတြနဲ႔ အဲဒီ့ကမ္းေျခကုိ
ငါ...အေရာက္လွမ္းလာေနၿပီ...။
ႀကဳိးစားပါဦးမည္...
စံလင္းထြန္း


(ေလာကအလွ အြန္လုိင္း မဂၢဇင္းတြင္ေဖာ္ျပၿပီး)

photo copy from google image.

3 comments:

ညလင္းအိမ္ said...

အဲဒီလို အေပၚကစာေတြေရးျပီး ေအာက္မွာ
ကဗ်ာေလးေတြထည္႔တဲ႔ အိုင္ဒီယာ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းၾကိဳက္တာဗ်...

အိပ္မက္ကမ္းတဲ႔လား
စိတ္မွန္းေနသမွ်ေတာ႔
ေမွ်ာ္လင္႔ေျခလွမ္းလည္း
ေက်ာ္ျဖတ္္ရႊင္လန္းႏိုင္မွာပါ...

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

ညီေလးစံလင္းေရ....
ခံစားမႈအေတြးအာ႐ံုေတြထဲက ျဖစ္တည္လာတဲ့အရာေတြကို အႏုပညာအျဖစ္ပီျပင္စြာ ပံုေဖာ္ႏိုင္ပါေစေနာ္...။
၀ါသနာအရင္းခံေၾကာင့္ ဖန္တီးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အႏုပညာေလးေတြကို တစ္ခ်ိန္မွာကိုယ္တိုင္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိတဲ့အခါ..ေက်နပ္ေနႏိုင္ပါေစဗ်ာ...။
ဆက္ေလွ်ာက္ပါ...။ အားေပးေနပါတယ္...။
ခင္မင္တတ္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

ၿမတ္မြန္ said...

ဦးတည္ခ်က္ကို သိသြားၿပီဆိုရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာေပါ႔။
ဦးတည္ခ်က္ အတိုင္းတာ တည္႔တည္႔မတ္မတ္ သြားပါေလ။
အားေပးလွ်က္ပါ ကိုစံလင္းေရ။