အေဆြးမုိးေတြအၾကားက တံခါးေခါက္သံ
ဘဝေပးတဲ့ အေဆြးမုိးတိမ္
အံု႔ဆုိင္းလုိ႔ မံႈမႈိင္းေနရင္းက
အစုိင္အခဲထုထည္ႀကီးမားလုိ႔လာၿပီး
ရင္ထဲမွာျပင္းအားႀကီးစြာနဲ႔ပဲစီးဆင္းလုိ႔
တၿဖဳိင္ၿဖဳိင္ ရြာသြန္းခ်လုိက္ေတာ့တယ္။
အဲသည့္ တိတ္တခုိး မုိးစက္ေတြအၾကား
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ခပ္ပါးပါးေတြ အရည္ေပ်ာ္သြားမွာစုိးလုိ႔
မီးစာခမ္းေျခာက္ေနတဲ့ရင္ေငြ႕နဲ႔ပဲ
ထပ္ခါတလဲလဲ မလုံမလဲ ဖိကပ္ထားလုိက္ရတယ္။
ရွင္သန္ျခင္းရဲ႕ အဓိကေသာ့ခ်က္ဟာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုသာဆုိရင္ ...
လက္ရိွဘဝမွာ အိမ္မက္အတုေတြ ...
မြမ္းၾကပ္ပိတ္ေလွာင္ခံရမႈေတြ ...
သည္အရာေတြအတြက္
ဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္ေတြကုိ အေျပးအလႊား
လုိက္လံရွာေဖြၾကည့္လုိက္ေတာ့ ...
ႏွလုံးသားျပတင္းေပါက္နားမွာ
ႏွလုံးသားျပတင္းေပါက္နားမွာ
ခပ္ျပင္းျပင္းတံခါးလာေခါက္ေနတဲ့
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ကုိသာ ေတြ႔လုိက္မိတယ္။
စံလင္းထြန္း
copy image location here
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ကုိသာ ေတြ႔လုိက္မိတယ္။
စံလင္းထြန္း
3 comments:
စံလင္းေရ.....
ကဗ်ာေလးကို ခံစားမိတယ္.....။
ဘာပဲ ႀကံဳလာလာ... စာေတြ ကဗ်ာေတြအျဖစ္ အသက္သြင္းလိုက္တာ အေကာင္းဆံုးလို႔ ထင္တာပဲေလ....း))
အစစ အဆင္ေျပပါေစဗ်ား......
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ရွင္သန္ျခင္းရဲ႕ အဓိကေသာ့ခ်က္ဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္ခုဆိုတာ အမွန္ပဲလို႔ ယူဆမိတယ္ ကိုစံလင္းထြန္းေရ။
ဒီကဗ်ာ ဆရာကေတာ႔ေလ ....
Post a Comment