အင္တာနက္ႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း (ေထြရာေလးပါး)

ဘေလာ့ဂ္ေရးရင္း နည္းပညာနဲ႔ ပါတ္သတ္လုိ႔ ေထြရာေလးပါးအေၾကာင္းေျပာခ်င္ပါတယ္။ အရင္ကတည္းက အြန္လုိင္းေရာက္တုိင္း ဘေလာ့ဂ္ေတြ အစုံဖတ္ျဖစ္ေနခဲ့တာ ၾကာေတာ့ၾကာေနပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ အမ်ားဆုံးဝင္ဖတ္ျဖစ္တာကေတာ့ ညီလင္းဆက္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့မွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အျခားဘေလာ့ဂ္တခ်ဳိ႕ကုိ သိလာတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြဖတ္ရင္းကေန အေတြးအျမင္၊ နည္းပညာဗဟုသုတေတြ တုိးပြားလာတာကုိေတာ့ ျငင္းပယ္လုိ႔မရပါဘူး။

အဲဒီအခါမွာ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ တစ္ခုကုိ သြားေတြးမိတယ္။ သူတုိ႔ေတြေရးေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြဟာ နည္းပညာ၊ ရသ၊ သုတစာေပ၊ သတင္းစသျဖင့္ အေၾကာင္းအရာေတြက စုံလည္းစုံပါတယ္။ အင္တာနက္မွာ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္တဲ့ သူေတြအတြက္ အေတာ္ေလးကုိ အက်ဳိးရိွၾကတာပဲ။ ဒီဘေလာ့ဂ္ေတြ ေရးတဲ့ ကာယကံရွင္သူတုိ႔ေတြအတြက္ အခေၾကးေငြ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရတဲ့အျပင္ မိမိကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္၊ ကုိယ္ပုိင္ေငြကုိ ရင္းႏွီးစုိက္ထုတ္ၿပီး အင္တာနက္ေပၚမွာ စာေရးရင္း ပရဟိတအက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနၾကတယ္ဆုိတာ သတိျပဳ ဆင္ျခင္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ေလးစားအားက် အတုယူခ်င္စိတ္ေတြ အလုိလုိျဖစ္ေပၚလာတယ္။

သူတုိ႔လုိပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက ေစတနာေတြ၊ ကုိယ္ပုိင္ဖန္တီးမႈအႏုပညာေတြကုိ ဘေလာ့ဂ္ေပၚက တဆင့္ တစ္ကမာၻလုံးသိေအာင္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖန္႔ခင္းျပခ်င္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ လုံေလာက္တဲ့ နည္းပညာဗဟုသုတေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာ အတတ္ပညာေတြ တတ္ေျမာက္မႈ မရိွေသးေတာ့ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ဘေလာ့ဂ္ေရးႏုိင္တဲ့ အဆင့္ေရာက္ေအာင္ အခ်ိန္ကုန္ခံ၊ ေငြကုန္ခံ၊ အိပ္ေရးပ်က္္ခံၿပီး ေလ့လာသင္ယူၿပီးကာမွ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုကုိ ခက္ခက္ခဲခဲတည္ေဆာက္ခဲ့ရပါတယ္။ (ဒီအေျခအေနထိေရာက္လာေအာင္ အဖက္ဖက္က ကူညီပံ့ပုိးေပးခဲ့တဲ့သူေတြဟာလည္း အြန္လုိင္းေပၚမွာ ေရးေနတဲ့ မျမင္ရတဲ့ ဆရာတခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ေပါ့။ သူတုိ႔ေရးတဲ့ စာေတြကုုိ ဖတ္မွတ္ေလ့လာသင္ယူၿပီး ဒီအေျခအေနကုိ တက္လွမ္းခဲ့ရတာပါ။ )

အဲဒီလုိ အင္တာနက္မွာ နည္းပညာေတြအေၾကာင္း ေလ့လာလုိက္စားရင္း အင္တာနက္ကုိ စြဲမွန္းမသိစြဲလန္းလာတယ္။ ဒီေနရာမွာ အင္တာနက္စြဲလန္းပုံျခင္း မတူညီၾကတာကုိ ထည့္ေရးပါရေစ။ အမ်ားလည္း သိၿပီးျဖစ္ေလာက္မွာပါ။ ျမန္မာေတြက ခ်က္တင္ေလာက္နဲ႔ ဂ်ီေမလ္းသုံးတတ္ေလာက္ရုံနဲ႔ အင္တာနက္သုံးတတ္ၿပီလုိ႔ အထင္မွားေနၾကတာဗ်။ တခ်ဳိ႕ဆုိ အျပင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ဘူးတယ္။ အင္တာနက္ဆုိင္မသြားရ မေနႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနတဲ့ လူငယ္လူရြယ္ေလးေတြကုိ အျပင္မွာ ခဏခဏေတြ႔ဘူးတယ္။ အိမ္က မိဘေတြကေတာ့ ကုိယ့္သားသမီး အင္တာနက္ဆုိင္သြားတာကုိ ဂုဏ္ယူလုိ႔ မဆုံးဘူး။ သူတုိ႔ရည္ရြယ္ခ်က္က သားသမီးေတြကုိ ေခတ္ပညာတတ္ေျမာက္ေစခ်င္ကုိး။

တစ္ကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္လူငယ္အမ်ားစုဟာ အင္တာနက္မွာ ခ်က္တင္နဲ႔တင္ပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္း၊ ေငြျဖဳန္းလုပ္ေနၾကတာ မိဘေတြသိရင္ ရင္က်ဳိးရွာမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕လူငယ္ေတြၾကေတာ့ အင္တာနက္ဆုိင္မွာ ကုိယ့္အတြက္ အက်ဳိးရိွေစမယ့္ ဝဘ္ဆုိဒ္ေတြကုိ ရွာေဖြၿပီး ဗဟုသုတ၊ ပညာရွာမွီးၾကတယ္။ သူတုိ႔ဘဝတက္လမ္းကုိ အင္တာနက္ကတဆင့္ ရွာေဖြၾကတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အင္တာနက္ဆုိင္မွာ ပုိက္ဆံကုန္ခံထုိင္တဲ့သူခ်င္း အတူတူ အေတြးအေခၚ၊ ဗဟုသုတ၊ အသိပညာခ်င္္းက မုိးနဲ႔ေျမလုိကြာျခားသြားတယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေတြလည္ရင္း စိတ္ဝင္စားသတိျပဳမိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခု ႀကဳံတုန္းအမွတ္ရလုိ႔ ထည့္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တဂ္ၾကတဲ့အခါ ေခါင္းစဥ္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုက တဂ္ေခါင္းစဥ္မွာ ခ်က္တာဘဝမွ ဘေလာ္ဂါဘဝသုိ႔ လုိ႔ ဆုိထားတယ္။ ဒီႏွစ္ခုကေတာ့ အဆင့္အတန္းခ်င္း မုိးနဲ႔ေျမလုိကြာျခားတယ္လုိ႔ ေျပာရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အင္တာနက္သုံးတဲ့သူအားလုံးကေတာ့ ခ်က္တင္နဲ႔မကင္းႏုိင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဂ်ီေတာ့မွာ ခ်က္တင္ထုိင္တဲ့ ဘဝကေန တျဖည္းျဖည္း ဘေလာဂ့္ေရးတဲ့အေနအထားထိ အသြင္ကူးေျပာင္းလာခဲ့တာပါ။

ဘေလာ့ဂ္ဂါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ဒီလုိပဲ ျဖစ္ၾကလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကေတာ့ သာမာန္အင္တာနက္သုံးသူေတြထက္ ပုိၿပီးအျမင္က်ယ္တယ္။ အေတြးအေခၚပုိျမင့္တယ္လုိ႔ ယူဆမိတယ္။ (Blogger.com မွာမေရးဘဲ တျခားေသာဝဘ္ဆုိဒ္မွ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူမ်ားအပါအဝင္ ဆုိလုိပါသည္။) ဒါဆုိ ဘေလာ့ဂ္ဂါမဟုတ္တဲ့သူေတြကေရာ အျမင္မက်ယ္ အေတြးအေခၚမရိွေတာ့ဘူးလားလုိ႔ ေဇာတကတက္ ေမးခြန္းထုတ္စရာရိွလာပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ လူတုိင္း ဘေလာ့ဂ္ဂါေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ ဘေလာ့ဂ္မေရးေပမယ့္ တျခားေသာ လုိင္းေတြမွာ ဥပမာ- ဝဘ္ဒီဇုိင္းနာတစ္ေယာက္ေပါ့၊ အင္တာနက္မွာေတာ့ အမ်ားႀကီးက်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြကလည္း အျမင္ရိွသူ၊ အျမင္က်ယ္သူေတြပါပဲ။

အခုဆုိရင္ အင္တာနက္ေပၚမွာတင္ပဲ ကုိယ္ပုိင္ဒုိမိန္းနဲ႔ ဝဘ္ဆုိဒ္ကေလးေတြ လႊင့္တင္ၿပီး စီးပြားေရးကအစ တျခားေသာ ပညာေရး၊ လူမႈေရးအစရိွသျဖင့္ ဥာဏ္ရိွသလုိ ခ်ဲ႕ထြင္အသုံးျပဳေနၾကၿပီ။ ဥပမာ စီးပြားေရးလုပ္မယ္ဆုိပါေတာ့။ မိမိက ရန္ကုန္မွာ အလွကုန္၊ အဝတ္အထည္ပစၥည္း၊ မ်က္ႏွာေပါင္းတင္၊ အလွျပင္ဆုိင္ေတြပါ တြဲဖြင့္ထားတဲ့ ဆုိင္တစ္ဆုိင္ဖြင့္ထားတယ္ ဆုိပါစုိ႔။ အင္တာနက္မွာ ဝဘ္ဆုိဒ္လႊင့္တင္ၿပီးေတာ့ ေစ်းႏႈန္းေတြနဲ႔တကြ ဘယ္လုိဝန္ေဆာင္ေတြလုပ္တဲ့အေၾကာင္း အေသးစိတ္ရွင္းလင္းခ်က္ေတြနဲ႔အတူ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ေၾကာ္ျငာထည့္သြင္းလုိ႔ ရတာပဲ။ အခ်ိန္မေရြး ဒီေၾကာ္ျငာကုိ အင္တာနက္အသုံးျပဳသူက လာဖတ္လုိ႔ရတယ္။ ဒါကုိက နည္းပညာရဲ႕ အားသာခ်က္တစ္ခုပါ။

ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဓိကေျပာခ်င္တာက အင္တာနက္ဆုိတာ အလြန္က်ယ္ျပန္႔တဲ့ မုိးေကာင္းကင္ စာၾကည့္တုိက္ႀကီးတစ္ခုလုိပါပဲ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကုိယ္သြားခ်င္တဲ့ေနရာကုိ ခ်က္ျခင္းအေရာက္သြားႏုိင္တယ္။ ႏုိင္ငံတကာ ပညာေရးအေၾကာင္း သိခ်င္သလား။ ခ်က္ခ်င္း ဂူဂဲလ္ ဆာ့(ခ်္)အင္ဂ်င္မွာ ရုိက္ရွာၿပီး သြားၾကည့္လုိ႔ရတယ္။ သတင္းေတြဖတ္ခ်င္သလား တစ္ေနကုန္ထုိင္ဖတ္လုိ႔ေတာင္ မကုန္ဘူး။ ဒါေတြက နည္းပညာရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္မႈ ျမင္ကြင္းေတြပါပဲ။

ဒီလုိ ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္တဲ့ နည္းပညာေခတ္မွာ အင္တာနက္ေပၚက ကုိယ္ပုိင္ဘေလာ့ဂ္၊ ကုိယ္ပုိင္ဝဘ္စာမ်က္ႏွာေတြကလည္း ေခတ္တစ္ခုရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ပံ့ပုိးေပးမယ့္ အရင္းအျမစ္ေတြပဲ။ ကမာၻတစ္ဝွမ္းမွာရိွၾကတဲ့ အတတ္ပညာရွင္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာဟာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ကြန္ယက္ခ်ိတ္ဆက္မႈႀကီးထဲမွာ ေပါင္းစည္းမိၾကရင္း သူမသိတာကုိယ့္ေမး၊ ကုိယ္မသိတာ သူ႔ေမးၿပီး အေတြးအေခၚေတြ၊ အသိပညာေတြ၊ နည္းပညာေတြကုိ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ၾက၊ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကနဲ႔ အလြန္အင္မတန္မွ အားရဖြယ္ရာေကာင္းလွပါတယ္။

ဒီလုိအေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာ ဘေလာ့ဂ္ေတြရဲ႕ အခန္းက႑ကလည္း အေရးပါအရာေရာက္လာပါၿပီ။ စာနယ္ဇင္းသမားတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ေဝဖန္မႈေတြအရ ဘေလာ့ဂ္ေတြဟာ အင္တာနက္ေပၚမွာ မီဒီယာသစ္လုိ႔ေတာင္ တင္စားေခၚေ၀ၚလာၾကတဲ့အထိပါပဲ။ ဘေလာ့ဂ္ေတြရဲ႕ အခန္းက႑ကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းပုိၿပီး စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ေနာင္လာမယ့္ အနာဂါတ္တစ္ခုမွာ လူတုိင္းလူတုိင္း အင္တာနက္သုံးတတ္ၿပီး ကုိယ္ပုိင္ဝဘ္စာမ်က္ႏွာ၊ ကုိယ္ပုိင္ဘေလာ့ဂ္ေတြသာ ရိွလာၾကမယ္ဆုိရင္ ....

ႀကိဳးစားပါဦးမည္...
စံလင္းထြန္း

photo copy from google image.