Tuesday, January 25, 2011

ငါ့သမုိင္းေၾကာင္း ...


ငါ့သမုိင္းေၾကာင္း ...

ဘာကုိအရႈံးေပးရမွာလဲ
ငါ့ဘဝသမုိင္းမွတ္တုိင္မွာ အရႈံးဆုိတာမရိွေသး
ဘာကုိဒူးေထာက္ရမွာလဲ
ငါ့ဒူးေခါင္းေတြဟာ သံမဏိလုိမာေက်ာေနတုန္း
ဘာကုိသိမ္ငယ္ေနရမွာလဲ
ငါလည္းပုခုံးႏွစ္ဘက္ၾကားေခါင္းေပါက္တဲ့လူပဲ
ဘာကုိမ်ဳိသိမ့္ထားရမွာလဲ
ေဟာဒီ့ကလက္ေတြဟာ ခံစားရသမွ်ေရးခ်ပစ္လုိက္ဖုိ႔ပဲ
ဘာကုိေတြးေၾကာက္ေနရဦးမွာလဲ
ျဖစ္တည္ပ်က္ေနတဲ့ ေလာကနိယာမတရားႀကီးပဲမုိ႔လား
ဘာေၾကာင့္ဆင္းရဲေနရမွာလဲ
ငါဟာစိတ္ဓါတ္ေတြၾကြယ္ဝခ်မ္းသာေနတာမဟုတ္လား
ဘာေၾကာင့္အရာရာကုိ ခံစားေနရမွာလဲ
ဝင္ၿပီးရင္ထြက္တဲ့ေလလုိမ်ဳိး ခံစားလာရသမွ် ပင့္သက္နဲ႔တစ္ခါတည္း မႈတ္ထုတ္ပစ္လုိက္ရင္ရတာပဲ ...။

ဒါေပမယ့္
ငါမဟုတ္တဲ့ငါဟာ
ငါလုိ႔သုံးစြဲရတာ အတၱႀကီးလုိ႔ေတာ့မဟုတ္
ငါ့စိတ္ဓါတ္ကုိ ျမွင့္တင္ထားလုိက္တာ
ငါ့ကုိလူတုိင္းကနားလည္ခ်င္မွနားလည္မယ္
သူတုိ႔နားလည္ဖုိ႔မလုိဘူး
ငါ့ကုိယ္ငါနားလည္ဖုိ႔လုိတယ္
ငါ့သမုိင္းကုိငါဘာသာ ေကာင္းေအာင္စုိက္ထူႏုိင္ဖုိ႔လုိတယ္
အဓိကဟာ စိတ္ဓာတ္ပဲ
ေရွ႕ကုိဦးတည္ပ်ံသန္းေနတဲ့ငွက္ဟာ ေျမေအာက္ကုိျပဳတ္က်မွာ မေၾကာက္တတ္သလုိ
ရည္မွန္းခ်က္ေတြျပင္းထန္ေနတုန္း ငါ့စိတ္ဓါတ္ေတြဟာလည္း
ေဟာဒီ့က ေလာကဓံမုန္တုိင္းေတြအၾကားထဲမွာ
ဘယ္ေတာ့မွလဲၿပဳိသြားမွာမဟုတ္ဘူး။

ငါ့မွာလူေတြကုိးကြယ္တဲ့ေငြမရိွဘူး
ငါ့မွာလူေတြအားထားတဲ့ဂုဏ္ျဒပ္အၿခံအရံေတြမရိွဘူး။

ဒါေပမယ့္ ...
အဲဒီ့အရာေတြထက္ တန္ဖုိးရိွတဲ့အရာေတြ ငါ့ဆီမွာရိွတယ္။
သူတုိ႔က ငါ့ဘဝကုိ တြန္းတင္ေနတုန္းပဲ
ဒါေၾကာင့္ငါမရႈံးေသးဘူးလုိ႔ေျပာရဲတာေပါ့။

စံလင္းထြန္း


မွတ္ခ်က္။ လတ္တေလာ ဘဝအခက္အခဲၾကားမွာ မုဒ္အျပည့္နဲ႔ ေရးျဖစ္လုိက္တာပါ။

4 comments:

Wundwin Township said...

ကဗ်ာေလးအရမ္းကာင္းတယ္ခင္ဗ်

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ရင္ဘတ္ၾကီးနဲ႔ခံစားသြားပါတယ္ရွင္

annsalin said...

annsalin@gmail ကိုဆက္သြယ္ပါဦး

Anonymous said...

annsalin ph call 0949295612