အေရာက္လွမ္းမယ့္ အိမ္မက္ကမ္းသုိ႔ ...
ကဗ်ာေရးလုိ႔ အားမရရင္ စာနဲ႔ေရးခ်မယ္။
စာနဲ႔ေရးလုိ႔မရရင္ ကဗ်ာကုိ တစ္လွည့္ျပန္ေရးခ်မယ္။
စာနဲ႔ကဗ်ာ ႏွလုံးသားမွာ
ဘယ္တစ္ျခမ္းညာတစ္ျခမ္း တြဲလ်က္ကပ္ထားလုိက္တယ္။
အရာရာကုိ ေတြးေတာဆင္ျခင္ေစတဲ့ ဦးေႏွာက္
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေစဖုိ႔
အနာဂါတ္ေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ သူတုိ႔ဘဝတစ္သက္တာအတြက္
သည္ႏွလုံးသားဟာ ....
ေစတနာ ...
ေမတၱာ ...
အၾကင္နာ ...ေတြေဖးကူးရင္း
စေတးယူလုိက္ဖုိ႔ အသင့္ရိွေနစၿမဲ ...။
မုိင္ေထာင္ခ်ီေရာင္နီမလာတဲ့လမ္း
အိမ္မက္ေတြနဲ႔ ငါ ..ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရပါေပါ့ ...။
ရက္ရက္စက္စက္ထုိးႏွက္ခဲ့တဲ့
ေလာကဓံရဲ႕ ရုိက္ခ်က္
ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ ခါးစီးခံရင္း
ဘယ္ေတာ့မွ မညံ့ဖ်င္းခဲ့ပါဘူး။
အိမ္မက္တစ္ရာေက်ာ္မက္ၿပီးတာေတာင္မွ
ေျခဆန္႔ကာေက်ာ္လႊားခဲ့တာက
ဟုိး ...တစ္ဖက္ဆီမွာရိွေနတဲ့လမ္း
ၿပဳိးၿပဳိးျပက္ျပက္ မႈန္ဝါးလ်က္ အိမ္မက္ကမ္းစပ္ဆီသုိ႔ ...
အကဲစမ္းတဲ့ အိမ္မက္ကမ္းေတြရယ္ ...
တစ္ပြဲတစ္လမ္းႏႊဲစမ္းဖုိ႔အေရး
မင္းသာ ...ဆီးႀကဳိလင့္ေနမယ္ဆုိရင္ ...
ေနမျမင့္ခင္ေတာ့ ငါ ..အေရာက္လွမ္းလာခ်င္ပါေသးတယ္။
စံလင္းထြန္း
photo copy from google image.
4 comments:
အေရာက္လွမ္းမယ့္ အိမ္မက္ကမ္းသို႕... ႏွလံုးသားမွအလိုလိုျပဳတ္က်လာတဲ့ကဗ်ာ လားဗ်ာ..
ဦးတည္ခ်က္ကိုေရာက္ေအာင္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေရးထားတာႀကိဳက္တယ္ .....
ေလးစားလ်က္ပါ
စိတ္ခ် ကုိစံလင္းထြန္း လုိရာကုိ ေရာက္ကုိ ေရာက္မွာပါ...ကဗ်ာမွာတင္ပဲ အားမာန္ေတြက အၿပည့္ၿဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕ရတယ္...
ခင္မင္စြာၿဖင့္
အင္ၾကင္း
ကဗ်ာေရးလုိ႔ အားမရရင္ စာနဲ႔ေရးခ်မယ္။
စာနဲ႔ေရးလုိ႔မရရင္ ကဗ်ာကုိ တစ္လွည့္ျပန္ေရးခ်မယ္။
စာနဲ႔ကဗ်ာ ႏွလုံးသားမွာ
ဘယ္တစ္ျခမ္းညာတစ္ျခမ္း တြဲလ်က္ကပ္ထားလုိက္တယ္။
---------------------------------------
ကဗ်ာနဲ႕စာ...ရွိေနသ၍ “အကဲစမ္းတဲ႔အိပ္မက္ကမ္းေတြ”အတြက္...ေနမၿမင္႔ခင္ အေရာက္လွမ္းႏိုင္မွာပါ.....
--------------------------------------
အစဥ္ေလးစားလွ်က္..
"ေနနည္း ထိုင္နည္း"
ရင္ထဲ မွာမြန္းမြန္း ၾကပ္ၾကပ္နဲ႔....
အသက္ရွင္သန္ေနရတာ...
အရမ္းကိုပင္ပန္းလြန္းတယ္...
ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ႔ အရာေတြ.. မဆံုးရွံဴးေစဖို႔....
မပိုင္ဆိုင္ေသးတဲ႔ အရာေတြ.. ပိုင္ဆိုင္ႏူိင္ဖို႔....
ၾကိဳးစားရင္း ...ၾကိဳးစားေနရင္းနဲ႔....
တစ္ေနဝင္လို႔..တစ္ေနထြက္...
ေန႔ရက္ေတြကို....လေတြကဝါးျမိဳစားျပီး...
တစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္နဲ႔...ငါတို႔ေတြရဲ ႔အသက္ေတြဘဲ
တေျဖးေျဖးနဲ႔...........
ၾကီး..ၾကီး..လာတယ္...
ငါတို႔ေတြရဲ ႔
အိမ္မက္ေတြကေတာ႔..
ဟိုး..ဟိုအေဝးမွာ..
မွဳန္လို႔ ဝါးလို႔ ေကာင္းေနတုန္း...
မနက္ျဖန္ မနက္မွာ...
ငါတို႔ေတြ...မ်က္ႏွာသစ္ရဖို႔ကေရာ...
ေသေရာ.....ေသခ်ာလို႔လား...
မေသခ်ာျခင္းေတြဘဲ ေသခ်ာေနတဲ႔ဘဝထဲမွာ...
စိတ္ကိုေျဖးေျဖးေလးေလ်ာ႔...
ေလာဘခပ္ပါးပါးနဲ႔...ျပံဳးျပံဳးေလးေနျပီး
အသက္ရွဴပစ္လိုက္စမ္းပါ.....
ဟိုးအေရွ ႔ဆီမွာ...ငါတို႔ေတြေလွ်ာက္လွမ္းရမဲ႔...လမ္း
ကႏၱာရ...ခရီးၾကမ္းေတြ.....
အမ်ားၾကီး....အမ်ားၾကီးကို....
က်န္ေနေသးတယ္။
(ရဲရင့္နီ)
Post a Comment